ΙΗΣΟΥΣ

 

Περί Του μεγίστου των Μυστών ο Λόγος. 

 

Ήδη από την πρώτη περιοδεία με θέμα την Πίστη ο Σοφώτατος προβαίνει σε αντιδιαστολή μεταξύ Ιησού και Χριστανισμού, λέγων ότι ο Τεκτονισμός καθιέρωσε των 18ο βαθμό «εις δοξασμόν του Ιησού», ο οποίος υπήρξε ο μέγιστος υπέρμαχος της ηθικής αληθείας, όπως οι Ρ+ υπήρξαν οι υπέρμαχοι της φυσικής επιστήμης.  Ουδείς τολμηρότερος Αυτού υπεστήριξε την ιδεώδη ηθική, ουδείς επολέμησε μετά μεγαλυτέρας δυνάμεως την υποκρισία και την τυραννία. Η διδασκαλία του εβασίζετο επί της αμέσου γνώσεως του Θεού.

Άλλωστε, και ο Τεκτονισμός κηρύσσει τη μελέτη της Φύσεως, ως το μέσο πάσης προόδου, συμπεριλαμβανομένων στη Φύση και των ηθικών νόμων, των οποίων έδρα είναι η συνείδησή μας. «Ο Τεκτονισμός, μη ακολουθών ουδεμία θρησκεία, πιστός στην αρχή της ελευθερίας και της εργασίας ηδυνήθη να οικειοποιηθεί πάσα αποκαλυπτόμενη αλήθεια, διατήρησε το αληθές πνεύμα αυτής, αποβάλλοντας τα κακά στοιχεία, πρόθυμος να εγκαταλείψει και αυτήν ακόμα, προκειμένου να οικειοποιηθεί άλλες τελειότερες αλήθειες».

Γι’ αυτό και στον βαθμό αυτό ο Τεκτονισμός διδάσκει τη συνεχή αναζήτηση της τελειότερης αλήθειας. Δεν είναι δογματικός. Την αλήθεια ζητεί επίμονα και αδιάκοπα. Αποδοκιμάζει τη φαυλότητα, την υποκρισία και εξαίρει τον Ιησού, διότι επολέμησε την υποκρισία και την τυραννία. Κατέστη έτσι «μέγιστος υπέρμαχος της ηθικής αληθείας». Έδειξε την μέθοδο, η οποία δεν είναι άλλη από την «άμεσο σπουδή της φύσεως», αποτελεί δε την «ηθική αρχή του Ιησού». Άλλωστε, «[α]πό των χρόνων του Ιησού, η συνείδησις εποίησεν εν εαυτή μέγα έργον αποκαλύψεως…».

Από αυτό το πνευματικό μεγαλείο αντλούμε τις θείες ιδέες που μας οδηγούν στην έρευνα της Φύσεως και διαβλέπουμε εντός της Φύσεως πως προήλθε η δημιουργία μας και πως προωρίσθημεν να ζούμε. Ερευνώντες την Φύσιν ευρίσκουμε τον νόμον της αγάπης, ο οποίος πρέπει να λειτουργεί μεταξύ των ανθρώπων διά να είναι ευτυχείς.

Ο νόμος της αγάπης τον οποίον ο Ιησούς υπαγόρευσε να λατρεύουμε και να τιμούμε, είναι η συνδέουσα το άπειρον δύναμις, η συγκρατούσα αυτό εν αρμονία, η προσδιορίζουσα «την σφαίραν της ενεργείας κάθε του απείρου μορφής». Αυτή η αγάπη οφείλει να συνδέει -κατά τον Ιησού- το ανθρώπινο γένος, αυτή να υπαγορεύει τους κοινωνικούς νόμους, αυτή «…να δίδει την κατεύθυνση στις ενέργειές του».

Πράγματι, ο Ιησούς –κατά το τυπικό- αναφέρεται ως ο ταπεινότερος όλων, ως ο μάλλον πεφωτισμένος ο οποίος γνωρίζει την προέλευση της επιστήμης. Έτσι, ο Ιησούς, πεφωτισμένος παρά της ενδοτέρας γνώσεως, γνωρίζει την πηγή της γνώσεως αυτής, δύναται δε να συγκρίνει την επιστήμη των ανθρώπων προς την επιστήμη των Μυστηρίων και καθίσταται ταπεινόφρων και μάλιστα ο ταπεινότερος όλων. Η ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τον πεφωτισμένο μύστη, διότι έχει αποβάλει κάθε μορφής εγωισμού και είναι έμπλεος αγάπης. «Ιδού ο ευρεθείς Λόγος: η ελευθερία της Επιστήμης. Μέχρι τίνος σημείου θα μας οδηγήσει αυτή; Ουδείς δύναται να το γνωρίζει».

Αυτό δίδαξε και ο Ιησούς διότι κατόρθωσε να φτάσει στο αποκορύφωμα της μάθησης και της γνώσης. Και κανένας δεν θα μπορούσε να φτάσει στο αποκορύφωμα της μάθησης και της γνώσης αν δεν γινόταν ο ίδιος διδάσκαλος και ιερέας του εαυτού του. Ο Ιησούς θα επιζήσει στους αιώνες διότι είναι μία ζώσα ιδέα –για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Σπ. Νάγου, η οποία διηνεκώς μεταλαμπαδεύει φως γνώσεως  στον ανθρώπινο νου, είναι μια ζώσα ιδέα την οποία όσο κάποιος περισσότερο την εξετάζει τόσο αντλεί ηθικές δυνάμεις και ανέρχεται σε επίπεδα στα οποία βασιλεύει η αγάπη και η ειρήνη της συνειδήσεως.

Στον 4ο βαθμό διδαχθήκαμε ότι έκαστος εξ ημών ως Μυστικός Διδάσκαλος οφείλει να ζωογονήσει τον εν εαυτώ ευρισκόμενο Χιράμ και να καταστεί μύστης. Στον 18ο βαθμό ζητούμενο είναι η εναρμόνιση του Ρ+ προς το σύνολο τω ενεργειών της Φύσεως και η μεταμόρφωσή του σε Ιησού. Ερευνώντες τη Φύση δεν ευρίσκουμε παρά το Νόμο της Αγάπης, ο οποίος πρέπει να λειτουργεί μεταξύ των ανθρώπων και δη των τεκτόνων, προκειμένου αυτοί να είναι ευτυχείς.

Δυστυχώς όμως εμείς οι νεώτεροι τέκτονες, παρά το ότι δεχθήκαμε τα νάματα της τεκτονικής διδασκαλίας, κανένα από τα αγνά αυτά ιδεώδη δεν θελήσαμε να κατανοήσουμε. Έτσι, κρατούμε κλειστά τα μάτια στο κορύφωμα της μεγάλης Ψυχής του Ιησού, στο πραγματικό Φως μιας Ψυχής που διδάσκει την ανοχή και την εγκαρτέρηση. Και όμως, σε αυτόν που θα μελετήσει το βάθος των εννοιών αυτών αποκαλύπτεται μία κατάσταση πραγματικά θεία που χρησιμεύει ως γνώμονας νέας ηθικής, που θα έχει ως βάση τη θυσία. Έργο μας είναι να μεταμορφώσουμε την εν ημίν αμάθεια και υποκρισία σε ρόδινο σταυρό ως άλλη φιλοσοφική λίθο, ήτοι σε «Μέγα Έργο». Έτσι, ο μύστης καθίσταται όχι πλέον Χιράμ, αλλά Ιησούς, μετατρέπων συμβολικά τα αγενή μέταλλα σε ευγενή, ήτοι τον μόλυβδο της Ψυχής του σε χρυσό.

Η σύνθεση του Ρόδου επί του Σταυρού, αποτελεί παλαιό μυσταγωγικό σύμβολο το οποίο σημαίνει την αγάπη η οποία γεννάται εκ της αυτοθυσίας, δηλαδή της θυσίας του τέλειου ανθρώπου. Είναι ο ίδιος ο συμβολισμός του πελεκάνος, ο οποίος τρέφει διά των ιδίων αυτού σπλάχνων τα νεογνά του. Ο επί του σταυρού θυσιάζεται –εν προκειμένω- υπέρ του συνόλου της ανθρωπότητας, εκτελών το υπέρτατο καθήκον του ανθρώπου. Του ανθρώπου που διαπνέεται από ανιδιοτελή αγάπη προς την ανθρωπότητα και προσφέρει τον εαυτό του ως θυσία υπέρ των άλλων. Ό,τι δηλαδή έπραξε ο Ιησούς, του οποίου η ψυχή πραγματοποίησε εξελικτική πορεία προς την Απολύτρωση. Το πνεύμα του εγκατέλειψε τα εξωτερικά και τα επουσιώδη για να συγκεντρωθεί στο εσωτερικό και το ουσιώδες. Αποσπάσθηκε από τα αισθητά και τα φθαρτά προκειμένου να αποκαλύψει τα υπεραισθητά και τα άφθαρτα. Απαρνήθηκε τα μερικά και τα πρόσκαιρα για να συλλάβει τα καθολικά και τα αιώνια. Εγκατέλειψε το περιορισμένο και το σχετικό, χάριν του Απείρου και του Απολύτου. Για τον λόγο αυτό το Ρόδο επί του Σταυρού αποτελεί την ωραιότερη έκφραση της απρόσωπης καθολικής Αγάπης.

Η ατραπός που ακολούθησε ο Ιησούς ήταν αυτή της πλήρους αυτοθυσίας. Αυτοθυσία η οποία έχει άμεση σημασία για κάθε άνθρωπο της εποχής μας που αναζητά ανάσταση, που αναζητά εξαγνισμό. Ο Ιησούς εκδήλωσε το πνεύμα-ψυχή του και συνετέλεσε στην αποκάλυψη της πανταχού παρούσας  παγκόσμιας συνείδησής του. Υπήρξε δε ο μέγιστος υπέρμαχος της ηθικής αληθείας. Άλλωστε, κατά τους λόγους του τυπικού «ουδείς τολμηρότερος αυτού υπεστήριξε την ιδεώδη ηθική». Ποια είναι αυτή; «Η βασιζομένη επί του αισθήματος». Διά τούτο και η «πλήρης αισθημάτων διδασκαλία του Ιησού βασίζεται επί της αμέσου γνώσεως του Θεού, θεωρουμένου ως προνοίας και επί της αθανασίας της ψυχής». «Η ύψιστη γνώση είναι ότι δεν γνωρίζουμε τίποτε» αναφέρει ο Χριστιανός Ροδόσταυρος στους «Αλχυμικούς του Γάμους», ακολουθώντας την ατραπό προς τη λύτρωση που ακολούθησε και ο Ιησούς. Άλλωστε το βαθύτερο νόημα του συγκεκριμένου κειμένου αναφέρεται στη μυσταγωγία της γήινης πορείας του Ιησού, ήτοι στην ένωση της ψυχής και του πνεύματος και την άνοδο προς το Φως.

Για τον λόγο αυτό το έργο των Ρ+ έχει άμεση σημασία για κάθε άνθρωπο της εποχής μας που αναζητά ανάταση και εξαγνισμό. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι τα θέματα αυτά μας αφορούν όλους, αφορούν την άμεση προσπάθεια να καταστήσουμε ως τέκτονες «τον βίον ευτυχήν». Ο άνθρωπος, το αληθινό ανθρώπινο Είναι αποτελεί ένα Μικρόκοσμο. Προς τούτο και η αποκατάσταση Εκείνου που κατά την μακρότατη πορεία του ανθρώπου εβεβηλώθη μέχρι του κατωτάτου σημείου της προσήλωσης στην ύλη πρέπει να επιτευχθεί διά του έργου των Ρ+. Έτσι, η πτώση του ανθρωπίνου διά του παραδείγματος του Ιησού θα μετατραπεί σε άνοδο. Ένας νέος ουρανός και μια νέα γη θα αποκαλυφθούν. Ουδείς γνωρίζει με ποιον τρόπο θα αποκαλυφθεί η εξέλιξη και ποια θα είναι η ατραπός προς το Τέλος. Με βεβαιότητα όμως μπορεί να λεχθεί ότι όποιος άκουσε διά της μυήσεως τη Φωνή Του και συνετάχθη με όλη την καρδία του στο Σχέδιο της Αγάπης θα κερδίσει πραγματικά την ψυχή του και θα τύχει βοηθείας προς το Φως.

Το έργο του Ιησού με την ανθρωπότητα που προχώρησε –σύμφωνα με τη γλώσσα της Γενέσεως- μέχρι την έβδομη ημέρα δεν έχει ολοκληρωθεί. Η ανθρωπότητά μας ευρίσκεται ακόμα εν τω γίγνεσθαι. Και η πραγματική έβδομη ημέρα δι’ ημάς τους Ρ+ αρχίζει μόνον όταν ο άνθρωπος αρχίσει την οικοδόμηση της ψυχής του. Διότι περί αυτού τελικώς πρόκειται. Η πορεία της ύπαρξής μας στον υλικό κόσμο είναι δευτερεύον ζήτημα, υπό το πρίσμα της αληθούς μυήσεως και υπό το Φως της Αγάπης Του. Η αρετή, η αξία της ψυχής και ελπίδα έχουν σημασία. Όποιος εξ ημών διαθέτει ψυχικές αξίες είναι ο «κερδίζων την ψυχήν», είναι αυτός που «εκέρδισε το παν». Ο οικοδομών την ψυχή του ως τέκτων, «οικοδομεί την αιωνιότητα» και αυτή δεν είναι δυνατόν να συγκριθεί με καμία λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια του υλικού κόσμου.

Σπεύσατε αδελφοί μου να αναγνωρίσετε την αδελφότητα της ζωής την οποία δεικνύει ο ζωντανός σταυρός με το ρόδο. Ο Ιησούς είναι η ζώσα ιδέα, το ζων σύμβολο που πρέπει να ανθίσει στις καρδιές μας. Υπάρχει κάτι άλλο λαμπρότερο από τη δυνατότητα εισόδου στον «κήπο των ρόδων» στον οποίο εκδηλώνεται η ζωή του Ιησού; Εκεί νικάται ο θάνατος! Η ζωή γίνεται Φως και ο τάφος του υλικού κόσμου κλείεται οριστικά. Ο Ιησούς δι’ ημάς είναι το σύμβολο, αλλά και το οροθέσιο της νέας αρχής! Είναι η ανατολή της πνευματικής και ψυχικής μας μύησης στο «νέο Νόμο» που συνέχει όλους μας και μάς οδηγεί στη μία και μοναδική οδό: της Αγάπης, της υπερνίκησης των παθών και την Αυτοκυριαρχία. Είθε διά του παραδείγματος του Θείου Ιησού να επιτύχετε τούτο όλοι σας αδελφοί μου Πρίγκηπες Ρ+ Ιππόται του Αετού και του Πελεκάνος.

επόμενη συνεδρία

H επόμενη συνεδρία του Υπερτάτου Περιστυλίου θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010 και ώρα 8.30

Απόσπασμα από στήλη εφωνηθείσα υπό του Σοφωτάτου επί τη αναλήψει των καθηκόντων του

 ..... η Φύσις ολόκληρος αναγεννάται διά του πυρός.  Ο Ρ+ επομένως οφείλει να εργάζεται, οφείλει να ερευνά με σκοπό να μάθει, με σκοπό να ανεύρει, με σκοπό να τροφοδοτήσει το εν ημίν πυρ. Να μην λησμονούμε ότι η «αιώνια Αλήθεια»  δεν ανευρέθει. Ανευρέθει μόνο η προς αυτήν οδός και μέθοδος. Είναι η άμεση σπουδή της φύσεως και η επιβολή της συνειδήσεως. Προκειμένου να ανεύρουμε την Αλήθεια, οφείλουμε να ακολουθήσουμε την οδό της σπουδής της Φύσεως, της Ανακάλυψης της Επιστήμης, της σπουδής του Εαυτού μας, της εγκατάλειψης της αδράνειας εκ της οποίας ο κυβικός λίθος έρευσε αίμα και ύδωρ.

Σύμβολο και οδηγός μας στην πορεία προς το άδυτο του Πυρός θα είναι το Ρόδον επί του Σταυρού. Το ερυθρό ρόδο επί του μέλανος σταυρού. Ο σταυρός συμβολίζει την αιώνια ζωή, την αθανασία, αλλά και το θάνατο. Το τυπικό μας γράφει ότι η οριζόντια γραμμή του σταυρού συμβολίζει τη ζωή και η κάθετη τον θάνατο. Ο σταυρός εκτείνεται νοερώς προς το Άπειρον, συνδέει το ζενίθ με το ναδίρ, την Ανατολή με τη Δύση, τον Βορρά με τη Μεσημβρία. Συνδέει δηλαδή τα πάντα εν εαυτώ. Ακριβώς όπως ο τέκτων Ρ+ τείνει να ενωθεί δια της Αγάπης με το Σύμπαν, να ενωθεί με τους αδελφούς του, να ενωθεί με τη Φύση ολόκληρη και τη θεότητα η εμπεριέχεται στη Φύση και εμπεριέχει τη Φύση. Το ρόδο, το ωραιότερο των ανθέων, αποτελεί συμβολική παράσταση της εξέλιξης του κυβικού λίθου στους ανώτερους βαθμούς της μυσταγωγίας. Άλλωστε, κατά το ίδιο το τυπικό «η ώρα του Τελείου Τέκτονος είναι εκείνη καθ’ ην ο κυβικός λίθος μετατρέπεται σε μυστικόν ρόδον». Αποτελεί, επομένως, σύμβολο του υψηλού βαθμού αγάπης, της Αγνότητος, της Εχεμύθειας, αλλά και της Αθανασίας. Η σύνθεσή τους δηλώνει την αγάπη, η οποία γεννάται εκ της αυτοθυσίας, της θυσίας δηλαδή του τελείου ανθρώπου, του εμφορούμενου από ανιδιοτέλεια προς την ανθρωπότητα. Είναι ο ίδιος ο συμβολισμός του πελεκάνος, ο οποίος τρέφει διά των ιδίων σπλάχνων τα νεογνά του. Επεκτείνεται όμως σε καθολικότητα, διότι ενώ ο πελεκάνος θυσιάζεται διά τα τέκνα του, ο επί του σταυρού ανερχόμενος θυσιάζεται υπέρ του συνόλου της ανθρωπότητας, εκτελώντας το υπέρτατο καθήκον του ανθρώπου.   

......

Η θυσία είναι το μέσο διά του οποίου το ανθρώπινο πνεύμα, η ανθρώπινη ψυχή εκπληρώνει τον προορισμό της. Πραγματοποιεί μυστική και εξελικτική πορεία. Το πνεύμα εγκαταλείπει τα εξωτερικά και επουσιώδη προκειμένου να καταφύγει στα εσωτερικά και ουσιώδη. Αποσπάται από τα αισθητά για να ανακαλύψει τα υπεραισθητά και άφθαρτα. Απαρνείται τα μερικά και τα πρόσκαιρα προκειμένου να συλλάβει τα καθολικά και τα αιώνια. Εγκαταλείπει το περιορισμένο και το σχετικό, χάριν του Απείρου και του Απολύτου.

Ας ευχηθούμε, αδελφοί μου Ιππόται Ρ+, όπως ένας έκαστος εξ ημών, ως μέρος της όλης φύσεως, αναγεννηθεί υπό του πυρός, το οποίο αναμιγνυόμενο με τις πράξεις του καθημερινού μας βίου μας οδηγεί σε έργα δομής της καθαρής επιστήμης και του πολιτισμού. Σε έργα τελειοποιήσεως ημών και εν τέλει στο ύψιστο έργο και καθήκον της συμβολικής μετατροπής του εαυτού μας σε μυστικό ρόδο. Τότε η ειρήνη, την οποία απευθύνουμε στους αδελφούς μας ως απάντηση στην εισιτήριο λέξη του βαθμού, θα βασιλεύσει αδιατάρακτη σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και τον εσωτερικό μας εαυτό.

Ειρήνη ημίν, αδελφοί μου!

…. ας είστε ευλογημένοι,

ας είστε προστατευμένοι,

ας είστε θεϊκά καθοδηγούμενοι…

Είθε η σύνθεσις των θαυμασίων δυνάμεων της Φύσεως να ωθούν υμάς  διά μίας αληθούς ζωής όπως  εξελίξετε τις ιδιότητες και τις δυνάμεις, ώστε να επιτύχετε τη μεταβολή, η οποία κατά τη Ρ+ φιλοσοφία υποδηλώνει την πνευματική τελειοποίηση. Και τότε ως άνθρωποι θα έχετε επιτελέσει την επί της Γης αποστολή σας, τον προορισμό σας: την εξυπηρέτηση του Σύμπαντος εν Αγάπη, Αλήθεια και Δικαιοσύνη και θα δυνηθείτε να ειπείτε :

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ !

Πρίγκηψ Ροδ+ Ιππότης του Αετού και του Πελεκάνος

α. Ο 18^ο βαθμός του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, 7^ο του Γαλλικού Τύπου, 47^ο του Τύπου Μισραίμ έχει ως σύμβολό του το Ρόδο επί του Σταυρού, τον Αετό και τον Πελεκάνα, τρέφοντα τα νεογνά του με το αίμα των σπλάχνων του. Η καταγωγή του είναι ανεπίδεκτη αμφισβήτησης και προέρχεται από το αρχαίο Τάγμα των Ρ+, Μυστική Εταιρία και Αδελφότητα της οποίας ο ακριβής χρόνος ιδρύσεως παραμένει άγνωστος. Ιδρυτής φέρεται ο μυθικός Ιππότης Κρίστιαν Ροζενκρόϋτς, ο οποίος -κατά τον θρύλο- γεννήθηκε το 1378 μ.χ. Ταξίδεψε από τη Γερμανία στους Αγίους Τόπους , την Ανατολή και την Αίγυπτο και μυήθηκε υπό των ραββίνων της Παλαιστίνης και των Αράβων φιλοσόφων στις αλήθειες της Φύσεως και στις απόκρυφες επιστήμες (Καββαλά, Θεοσοφία, Ερμητισμό, Αριθμοσοφία, Αστρολογία, Αλχημεία), όταν δε επέστρεψε στην Ευρώπη ίδρυσε το Τάγμα των Ρ+.

Το ακριβές περιεχόμενο των αρχέγονων Ρ+ διδασκαλιών, περί της φύσεως και της κοσμογονίας  δεν είναι γνωστό. Το Τάγμα υποστηρίζεται  ότι είχε βάση μυστική και έτσι διατηρήθηκε για πολλά έτη, κατά μία δε εκδοχή οι Ρ+ αποκαλούνταν μεταξύ τους ως «αόρατοι αδελφοί». Ως σημείο αναγνωρίσεως εχρησιμοποιείτο το Ρόδο επί  του Σταυρού, σύμβολο κοινό στους σοφούς και τους κατόχους πολλών εκ των μυστικών της επιστήμης, της φύσεως και των φυσικών νόμων. Ρ+ θεωρούνται οι Roger Bacon, Robert Fludd , Michael Maier, Sigmund Richter, Elias Ashmole. Ορθότερο είναι να παραδεχθούμε την ύπαρξη του αρχαίου Τάγματος των Ρ+ ως οργανωμένου τάγματος, το οποίο στους κόλπους του περιελάμβανε τα ελεύθερα, πεφωτισμένα και μυημένα πνεύματα, τα οποία αναζητούσαν «ελευθέρα επιστήμη» και «νέον νόμον» κατά τη σκοτεινή εκείνη εποχή της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού και των δεσμών της πνευματικής δουλείας. Το Ρ+ Τάγμα αποτέλεσε κατά την εποχή εκείνη σχολή σοφίας και ανώτερη μύηση στα βαθύτερα μυστικά της Φύσεως.

Η ύπαρξη του Τάγματος των Ρ+ έγινε γνωστή με τη δημοσίευση το 1614 της λεγόμενης Fama Fraternitatis του Τιμίου Τάγματος του Ρόδινου Σταυρού, η οποία απευθυνόταν προς τους πεπαιδευμένους εν γένει και τους ηγεμόνες της Ευρώπης. Το επόμενο έτος εξεδόθη δεύτερο έντυπο με τίτλο «η εξομολόγησις της Ρ+ Αδελφότητος προς τους σοφούς της Ευρώπης. Τρίτο και τελευταίο έντυπο δημοσιεύθηκε στο Στρασβούργο με τίτλο «Ο Χυμικός Γάμος τους Χριστιανού Ροδόσταυρου», το οποίο έφερε χρονολογία 1459 και αναφερόταν στη μύηση του στα μυστήρια του Ρόδινου Σταυρού.   

β. Σκοπός του συμβολικού τεκτονισμού είναι να βοηθήσει στην αφύπνιση της ανθρώπινης ψυχής από τον λήθαργο στον οποίον έχει περιπέσει. Σκοπός της Στοάς της Τελειοποιήσεως είναι η εξέλιξη της αφυπνισθείσας πλέον ανθρώπινης ψυχής η οποία οφείλει να ακολουθήσει την οδό της εκπλήρωσης του καθήκοντος και να θητεύσει στην υπεράσπιση των αρχών της επιστήμης και του Ανθρωπισμού, θητεύοντας στην ελευθερία της σκέψεως και της συνειδήσεως. Σκοπός πλέον του Υπερτάτου Περιστυλίου είναι η ολοκλήρωση της εξελίξεως της ανθρώπινης ψυχής, ώστε ο κυβικός λίθος να μετατραπεί σε μυστικό ρόδο. Αποτελεί την εφαρμογή των Ρ+ διδασκαλιών στον καθημερινό βίο. Αυτό διότι τα πορίσματα της τεκτονικής φιλοσοφίας, αλλά και κάθε φιλοσοφίας πρέπει να μετουσιώνονται σε πράξη. Θυμίζω ένα κομμάτι του όρκου του βαθμού «ορκίζομαι όπως καταβάλω πάσαν δύναμιν του πνεύματός μου προς αναζήτησιν της αληθείας, προς τούτω δε θα θυσιάσω τον εγωισμό μου». Συσχετισμός δηλαδή αρετής και γνώσης.

γ. Ο πλήρης τίτλος του κατέχοντος τον 18^ο βαθμό είναι: Πρίγκηψ Ρ+, Ιππότης του Αετού και του Πελεκάνος. Ο αετός συμβολίζει τη σοφία και ο πελεκάνος (ο οποίος τρέφει τα νεογνά του με το αίμα των σπλάχνων του) την αυτοθυσία. Ο Ρ+ πρέπει να είναι ένα ανθρώπινο ον εξόχως ευγενές (Πρίγκηψ) γεμάτος από σοφία και διάθεση αυτοθυσίας υπέρ του Συνόλου. Ούτω θα είναι, όπως λέγει το Τυπικό , η «δόξα του Τεκτονισμού».

Ο Ρ+  πρέπει να είναι τέλειος άνθρωπος, ελεύθερος από προλήψεις, δεισιδαιμονίες και φανατισμούς, να μην έχει μισαλλοδοξία και να είναι ανεξίθρησκος, πρόθυμος υπερασπιστής της ελευθερίας της συνειδήσεως, πραγματοποιών την ηθική την οποία εδίδαξε ο Ιησούς, έξω από κάθε δογματική στενότητα, συνοψίζοντας εν τω βίω του τη ρήση «Αγαπάτε αλλήλους».

Πράγματι, ο Λόγος απωλέσθη από την αδράνεια απάντων ημών. Αφήσαμε τα εργαλεία μας να θραυσθούν και το Σκότος να διαχυθεί επί της γης. Το τυπικό μας δίδει μια ζοφερή εικόνα των συνεπειών της απώλειας του Λόγου. Οι Ρ+ καλούνται να επανεύρουν τον απωλεσθέντα Λόγο, προκειμένου να διαλυθούν τα σκότη και να αναλάμψη το Φως σε όλη του τη λαμπρότητα. Για τον λόγο αυτό οφείλουν να ερευνούν με ζήλο, αλλά και σύνεση, τις θρησκείες, τη φιλοσοφία, τους ανθρώπους και τα αντικείμενα. Στηρίζονται στην κατ’ ορθόν λόγον μελέτη της Φύσεως και των νόμων της: «Άμεσος σπουδή της φύσεως – η επιστημονική αρχή των Ρ+»

Οι Ρ+ έχοντας αυστηρότερα των άλλων και σοβαρότερα καθήκοντα αναλαμβάνουν την ανεύρεση και εφαρμογή των μεγάλων νοημάτων και δη των αρχών της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης, επί της οδού της Αρετής και του Καθήκοντος. Δεν χρειάζεται να είναι πολλοί, αλλά πρέπει να είναι αποφασισμένοι και στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Επομένως, οφείλουν να ερευνούν την Αλήθεια και να θυσιάζουν τον εγωισμό τους προς εκτέλεση ωφελίμων για την ανθρωπότητα έργων.

δ. Ο βαθμός του Ρ+ είναι Ιπποτικός. Οπλίζει τους Ρ+ με ξίφος, αλλά μόνον «προς υπεράσπιση του Δικαίου» και διά να εμποδίζουν τη σβέση των φώτων. Ο όρκος του βαθμού περιέχει την υπόσχεση να είναι ο Ρ+ πιστός στο έργο του και ευθύς μέχρι θανάτου. Να είναι μαχητής της Δικαιοσύνης και υπερασπιστής των ασθενών και καταδυναστευμένων. Γνωρίζει, άλλωστε, ότι «πάντας τους επιχειρήσαντας να αναγεννήσωσι την ανθρωπότητα, οι άνθρωποι τους κατεδίκασαν εις θάνατον». Τούτο, όμως, δεν τον κάνει να διστάσει στην εκτέλεση του καθήκοντος: «Εστέ πάντες μία μόνη οικογένεια αδελφών, μαζί με Εκείνον όστις εξεδίωξε τους εμπόρους εκ του Ναού … και αψήφησε την τυραννίαν των ισχυρών και τον φανατισμόν του πλήθους». Μαζί με εκείνον ο οποίος είπε «Ζητείτε και ευρήσετε».

Διά ταύτα, ο Ρ+ θεωρών πάντας τους ανθρώπους ίσους και αδελφούς ακολουθεί με την έρευνα της Αλήθειας και την αναζήτηση του Απωλεσθέντος Λόγου τον φυσικό Νόμο και τη φωνή της συνειδήσεώς του, διότι τούτο αποτελεί υπέρτερη ηθική, μεταμορφούμενος ακαταπαύστως διά του Πυρός, το οποίο αναγεννά πάσαν την Φύσιν.  ΙΝRI - IGNE NATURA RENOVATUR INTEGRA, δηλαδή «διά του πυρός η Φύσις ολόκληρος αναγεννάται». Η Τεκτονική αυτή ρήση είναι ο Λόγος, ο οποίος εκπολιτίζει το ανθρώπινο γένος. Δι’ αυτού επικοινωνούν πάντες οι άνθρωποι με το ζωογόνο φώς της αληθείας που τους οδηγεί στην βεβαιότητα διά της ορθής σκέψης. Η Τεκτονική αυτή λέξη είναι ο Λόγος, ο οποίος ομιλεί κατ’ ευθείαν προς τις αισθήσεις μας.

Κατά τον τρόπο αυτό τα ταπεινά στοιχεία του ανθρώπου κατακαίονται διά του  Πυρός του «φωτίζοντος την διάνοιαν και καθαίροντος την συνείδησιν». Του μυστηριώδους, ζωογόνου και εμψυχούντος Πυρός. Του Πυρός που ανυψώνει το Πνεύμα σε νέα ζωή, αενάως αναγεννώμενη. Θυμίζω ότι κατά τον Ηράκλειτο τα πάντα κατέρχονται από το Πυρ, κατά δε το τέλος της κοσμικής περιόδου τα πάντα θα εκπυρωθούν. Τμήμα δε του Θείου Πυρός είναι η ανθρώπινη ψυχή, εκδηλούμενη ως Λόγος – Νόησις.

Μόνον έτσι, δηλαδή διά του πυρός, ο κυβικός λίθος μετατρέπεται σε Μυστικό Ρόδο, σύμβολο των ελευθέρων ιδεών, της καθαρής επιστήμης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της Δικαιοσύνης και της Αρετής.